Terwijl ik met T. en zijn gezin op het terras bij Dantzig zit, ligt er plotseling een heel merkwaardig voorwerp op tafel. Het is een uit twijgen gevlochten zweepje waarvan het uiteinde is versierd met kleurige strookjes crêpepapier. “That’s your token,” zegt T. tegen me.
Op paasmaandag, tussen middernacht en middernacht, gaan de Tsjechische jongetjes met zo’n zweepje de huizen af waar de meisjes wonen. Als er wordt opengedaan stormen ze naar binnen om de meisjes te geselen, terwijl ze een vrolijk lenteliedje zingen. Daarna geven de meisjes hun een ei.
De oudste van T, 10 jaar, zegt dat hij graag ‘s nachts met zijn zweepje op pad wil, omdat hij dan de meisjes in bed kan geselen. Het gezin moet zondags wel huiswaarts keren, want dit ritueel kan onmogelijk gemist worden.
Het is een vruchtbaarheidsritueel bij uitstek: raak me met je zweep en ik geef je een ei.
Mein Gott. De Tilburgse carnavalskleuren. Dit kan niet waar zijn. Ik sla een kruis. Teken.
Als een cowboy weer z’n huis komt ingereden
Na een zware dagtaak tussen al zijn vee
Dan ontspant hij zich en spuwt zichbaar tevreden
Want zijn vrouw serveert hem aardappelpuree
Yippiyahoo
Yippiyahee
Een echte cowboy houdt van aardappelpuree
Als een cowboy, uitgeput van al dat vechten
Zich verkneukelt in een rijkelijk diner
Dan verlangt hij niet naar oosterse gerechten
Nee, hij snakt dan slechts naar aardappelpuree
Yippiyahoo
Yippiyahee
Een echte cowboy houdt van aardappelpuree
Als een cowboy wordt veroordeelt en moet hangen
En hij deelt z’n laatste wilsbeschikking mee
Wel, u raadt het nooit wat hij dan zal verlangen
Want het is een portie aardappelpuree
Yippiyahoo
Yippiyahee
Een echte cowboy houdt van aardappelpuree