In deze tijd van het jaar geldt het laten vallen van de geografische naam Beaujolais als een soort lakmoesproef voor beschaving. Reageert iemand verrukt en steekt hij van wal over beaujolais primeur, dan heb je vrijwel zeker te maken met een barbaar zonder smaak: een wijnsnob naar Angelsaksisch model. Kijkt hij daarentegen bedenkelijk en mompelt hij iets over Beaujolais nouveau, dan gaat het waarschijnlijk om iemand die zelf smaak heeft.
De zogenaamde “primeur” is alleen bekend in de gustatief minder ontwikkelde delen van de westerse wereld en is uitgevonden door Engelse snobs in de tweede helft van de vorige eeuw die het begrip vin de primeur en een enigszins beschamend stuk regionale folklore, de beaujolais nouveau, hebben verhaspeld tot Beaujolais primeur.
In Nederland is het wanproduct uiteraard bekend als beaujolais primeur. Daaraan zien we duidelijk hoe miezerig het Nederlandse snobisme is. Baudelaire geeft al aan dat het snobisme een uitingsvorm is van mensen die plotseling te veel geld, te veel status en nog altijd een gebrek aan smaak hebben. Ze willen graag leven als de mensen die al generaties lang allerlei geneugten hebben mogen smaken, maar ze weten niet precies hoe dat moet. U kunt tegenwoordig nog altijd een wijncursus of een opleiding kunstgeschiedenis volgen om uw plek te verwerven binnen deze achtergebleven bevolkingsgroep. Het Nederlandse snobisme is zo tragisch omdat het een imitatie van een imitatie is, namelijk van het Angelsaksisch snobisme.
Maar het is november en u loopt het risico een fles beaujolais primeur cadeau te krijgen. Wat kunt u doen? Het meest voor de hand liggende en beste antwoord luidt: de gootsteen. Vindt u dat zonde, dan negeert u de instructies van uw wijndrinkinstructeur en laat u de fles enkele weken tot maanden staan. De fles krijgt dan de kans om te herstellen van de “bottle shock,” de verstoorde balans als gevolg van te vroeg en te snel bottelen, en om tannines kwijt te raken (voor een veel te jonge wijn bevat een beaujolais – hopelijk – erg weinig tannines, maar voor een drinkbaar glas helaas meestal nog altijd verrekte veel). Als u geluk hebt houdt u een min of meer drinkbare slobberwijn over. Zo niet, dan is er alsnog de gootsteen. Ook kunt u het product natuurlijk distilleren in uw clandestiene ketel, om een wijnbasis te verkrijgen voor uw excellente borrel.
De beaujolais wordt gemaakt uit de Gamay-druif. De toepassing van die druif is niet toegestaan voor de topwijnen van de Bourgogne. Dat is geen al te best begin, maar toch mogen we niet vergeten dat het wijnbouwgebied Beaujolais verschillende appellations omvat waaruit meer dan behoorlijke wijnen voortkomen, zoals de bekende Moulin à Vent en Saint-Amour. Helaas is hun reputatie bevlekt door die vermaledijde “primeur.” Dat is zinvol om te beseffen als het niet iedere dag Gevrey-Chambertin zijn kan.