Vanwaar toch die Hoegaardenterreur in Nederland? Een jaar of twintig geleden was speciaal bier buitengewoon hip. Zo ook Hoegaarden. De nationale belangstelling voor bier taande later fors (het maaiveld waar beneden gebleven moet worden is immers bepaald door uilenzeik), maar Hoegaarden hield stand. Erger, de tegenwoordigheid ervan nam uiteindelijk alleen maar toe.
Gisteren bezocht ik mijn ouderlijk huis. Ik was uitgedroogd en ik snelde naar de koelkast. Die bleek tot mijn ontzetting gevuld met louter flesjes van die zure brol. Geen bier te bekennen. Ik voelde het bloed uit mijn hoofd en leden wegtrekken. Uit diepe ellende heb ik urenlang water en ginger ale gedronken. Het thuisfront was gevallen.