Men kan zich op verschillende manieren onderwerpen aan het alcoholisme: als alcoholist of als alcoholicus.
De alcoholist is een patiënt. Zijn drinkgedrag wordt geproblematiseerd door zijn omgeving en door hemzelf. Hij drinkt ook als hij het eigenlijk niet wil. Soms zelfs stiekem.
De alcoholicus staat volledig achter zijn eigen drinkgedrag. Niet zelden drinkt hij minstens zo veel als de alcoholist. De alcoholicus drinkt met smaak. Vaak letterlijk, omdat de smaak hem bevalt. Omdat de smaak hem goed staat. Of om de eetlust op te wekken, of juist om na de maaltijd beter en aangenamer te kunnen spijsverteren. Om het eten zelf beter te laten smaken door het te paren aan een passende wijn. Hij drinkt niet stiekem, maar altijd openlijk en op gepaste tijden. Nooit hangt hij ziek boven de toiletpot. Soms drinkt hij om gedachten los te weken. Een enkele keer poëzie.
Bij zeldzame gelegenheid dient zijn drank als sociaal smeermiddel, maar dat is altijd bijzaak, want de werkelijke antipode van de alcoholicus is niet de alcoholist of de geheelonthouder, maar een monsterlijk voortbrengsel van dit tijdsgewricht: de sociaal drinker.
(Gepost op het groenefee-forum op 13-03-2006)