Ik vraag me af hoe het zou zijn als in de literaire nacht van de Siebelinks en de Grunbergs plotseling een ster als Daniel Kehlmann zou gaan stralen. Waarschijnlijk is dat niet eens denkbaar, gezien de sluier van egaliserende nevel die in Nederland overal het zicht beperkt.
Ik vraag me dat af omdat ik als jong, veelbelovend academicus, die schrijver wilde worden, geen geringere ambitie had dan deze: Nederland voorzien van een literatuur die iets te melden had. Het was vrij snel gedaan met die ambitie, want ik stuitte op een onoverkomelijk probleem: ik had zelf niets te melden.